به نقل از «شبستان»

مروری بر تاریخچه ۳ مسجد تاریخی تخریب شده در زلزله ترکیه

تاریخ انتشار: ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۸۴۴۱۲

زمین لرزه های ویرانگری که جنوب ترکیه و شمال غرب سوریه را لرزاند، به چندین مکان تاریخی با قدمت چند صد ساله از جمله سه مسجد تاریخی آسیب های بسیار زیادی وارد کرده است.

خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: زمین لرزه های ویرانگری که جنوب ترکیه و شمال غرب سوریه را لرزاند، به چندین مکان تاریخی با قدمت چند صد ساله آسیب رسانده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

این زمین لرزه قدرتمند بسیاری از زیرساخت های منطقه از جمله مکان های تاریخی و بناهای مذهبی از جمله حداقل سه مسجد را که برای جمعیت بزرگ مسلمان این منطقه اهمیت بسیار دارند، تخریب کرده است.

 

همچنین چندین مکان تاریخی از جمله قلعه معروف غازی عینتاب ، قلعه دیاربکر و چشم‌انداز فرهنگی باغ‌های هوسال تخریب شده‌اند. خوشبختانه، برخی دیگر مانند سازه «گوبکلی تپه» که به عنوان قدیمی ترین مکان عبادی جهان شناخته می شود، سالم باقی مانده است.

تا کنون بیش از 25 هزار نفر از زمان زلزله ویرانگر 7.8 ریشتری روز دوشنبه که یکی از قوی‌ترین زلزله‌های ترکیه از سال 1999 ترکیه بوده است ،جان خود را از دست داده‌اند.

 

در اینجا نگاهی کوتاه به تاریخچه سه مسجد که در زلزله ترکیه تخریب شده اند،می اندازیم:

 

مسجد جامع «اولو کامی» آدیامان

منطقه آدیامان که در جنوب شرقی ترکیه قرار دارد به دلیل تاریخ غنی خود شناخته شده است. بر اساس اسناد باستان شناسی، قدمت این منطقه به دوران پارینه سنگی باز می گردد.

 

این منطقه میزبان تعدادی از تمدن های مختلف از هیتی ها، میتانی ها، آشوری ها گرفته تا ایرانی ها و اسکندر مقدونی بوده است. در این منطقه همچنین ویرانه ها و آثار باستانی دوران هلنیستی، رومی و بیزانسی دیده می شود.

 

مسجد تاریخی «اولو کامی» آدیامان که در مرکز شهر قرار دارد در زلزله اخیر ترکیه تخریب شد. تصاویر و ویدئوهای به اشتراک گذاشته شده در فضای مجازی نشان می دهد که گنبد و دیوارهای مسجد کاملا فرو ریخته است.

 

بنا به گزارش رسانه های محلی، این مسجد توسط « بی دوراک بیگ» بین سال های 1506 تا 1515 ساخته شده است.این مسجد در طول سال ها تحت تعمیرات و بازسازی های زیادی قرار گرفته است. بر اساس یکی از کتیبه ها، این مسجد در سال 1863 و بر اساس یک کتیبه دیگر سال 1902 بازسازی شده است.

 

ورودی مسجد از یک درگاه طاقدار با ستون های سنگی تشکیل شده است. مسجد «اولو کامی» یکی از جاذبه های گردشگری در شهر «آدیامان» به شمار می آید،اما در حال حاضر قسمت های وسیعی از آن ویران شده است.

 

 

مسجد جامع سیروانی

مسجد جامع «سیروانی» واقع در «غازی عینتاب» در جنوب غربی قلعه معروف «غازی عینتاب» قرار داشت که هر دو در این زلزه ویران شدند. این مسجد یکی از قدیمی ترین مسجدهای شهر بود که توسط «سیروانی مهمت افندی» ساخته شد.

 

این مسجد که با نام « Iki Serefeli Camii » یا مسجد «بالکن دوتایی» نیز شناخته می شود به دلیل ویژگی منحصر به فرد خود یعنی داشتن مناره ای با دو بالکن مشهور بود. این مسجد همچنین به دلیل تزئینات چشمگیر مناره اش به خوبی شناخته شده بود.

 

مسجد جامع «سیروانی» در طول سال ها تبدیل به یک مرکز توریستی شده بود و هتل های زیادی در اطراف آن وجود داشت. تصاویر به اشتراک گذاشته شده در فضای مجازی نشان می دهد که گنبد و دیوار شرقی این مسجد متغلق به قرن هفدهم فرو ریخته است.

 

 

مسجد تاریخی «قراگوز» که در یکی از قدیمی‌ترین بخش‌های «غازی عینتاب» قرار داشت توسط «باتال آقا»، پدربزرگ ژنرال مشهور ترک به نام «نوری مهمت پاشا» ساخته شد.

 

این مسجد در سال 1758 تکمیل شد و نام خود را از یک قبیله ترکمن به نام «قراگوزلو» گرفته است که بین حلب سوریه و آنتپ زندگی می کردند.  کاربران شبکه های اجتماعی تصاویری از مسجد آوار شده را به اشتراک گذاشتند. در حالی که برخی از دیوارهای مسجد سالم بود و مناره همچنان پابرجا بود، به نظر می رسد که آسیب زیادی به آن وارد شده است.

 

پایان پیام/7

منبع: شبستان

کلیدواژه: غازی عینتاب مسجد تاریخی مسجد جامع تخریب شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۸۴۴۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واشنگتن پست: اسرائیل کشاورزی در غزه را نابود کرده است/ سطح ناامنی غذایی در غزه در مرحله بحرانی قرار دارد

به گزارش جماران، واشنگتن پست در گزارشی به بررسی تاثیر جنگ غزه بر وضعیت کشاورزی در این باریکه محصور و ویران شده از بیش از 200 روز جنگ پرداخته و می نویسد:  با گذشت بیش از شش ماه از حمله اسرائیل به غزه، توانایی این باریکه برای تولید غذا و آب تمیز به شدت مختل شده است. حملات هوایی و بولدوزرهای اسرائیل مزارع و باغات را با خاک یکسان کرده است. محصولات رها شده توسط کشاورزانی که به دنبال امنیت در جنوب غزه هستند، پژمرده شده اند و گاوها به حال خود رها شده اند.

اشرف عمر الخراس یک مزرعه خانوادگی در بیت لاهیا، در شمال غزه در نزدیکی مرز با سرزمین های اشغالی داشت. او گفت که در اواخر ژانویه، بولدوزرهای اسرائیلی آن را به همراه پروژه های گلخانه ای و انرژی خورشیدی او،  شخم زدند تا فضا را برای یک منطقه حائل نظامی آماده کرده باشند. او به واشنگتن پست گفت: ما در مزرعه بزرگ خود کار می کردیم که از اجدادمان به ارث رسیده بودیم. ما پرتقال، لیمو، سیب زمینی، بادمجان، گوجه فرنگی و خیار کشت کردیم.

سرنوشت این مزرعه قابل تعمیم به داستان کشاورزی در غزه است.  تجزیه و تحلیل بسیاری از داده های کشاورزی، تصاویر ماهواره ای و مصاحبه با کارشناسان و فلسطینیان در نوار غزه  نشان می دهد که چگونه یک سیستم کشاورزی در حال حاضر آسیب پذیر در آستانه فروپاشی است.

نیروهای نظامی اسرائیل در پاسخ به سوالی درباره میزان تخریب در بخش کشاورزی غزه مدعی شدند: «حماس و دیگر گروه ها» به طور غیرقانونی دارایی‌های نظامی خود را در مناطق پرجمعیت غیرنظامی جاسازی می‌کنند». ارتش اسرائیل ادعا می کند  که اقداماتش «بر اساس ضرورت نظامی و مطابق با قوانین بین‌المللی است».

حتی قبل از جنگ، بیشتر میوه‌ها و سبزیجات غزه به این منطقه وارد می‌شد. توانایی غزه برای تامین غذای مردم به دلیل محاصره اسرائیل و مصر، که پس از به دست گرفتن قدرت توسط حماس در سال 2007 اعمال شد، برای نزدیک به دو دهه محدود شده است. محدودیت منابع برق و آب؛ ممنوعیت دسترسی به آبهای ماهیگیری عمیق تر در سواحل ،  واردات و صادرات کالا را محدود کرده است. در چنین شرایطی کشاورزی و ماهیگیری اغلب  در مقیاس کوچک  ضروری بودند. مردم غزه در جایی که می توانستند کشاورزی و ماهیگیری می کردند، گلخانه هایی را روی پشت بام ها می ساختند، آب باران را برای آبیاری جمع آوری می کردند . در غزه پیش از جنگ  باغ های کوچک زیتون و درختان میوه چشم انداز زیبایی ساخته بود.  محصولات محلی نظیر گوجه فرنگی، خیار، بادمجان، سبزی و فلفل قرمز و سبز و چیلی به بازارها یا مستقیماً به میزهای آشپزخانه می رفتند. طبق گزارش اداره مرکزی آمار فلسطین، خانوارها تا سال 2022 بیش از 40 درصد از میوه ها و سبزیجات خود را به تولید محلی متکی بودند.

طبق گزارش UNOSAT، مرکز ماهواره‌ای سازمان ملل، قبل از جنگ، کشاورزی تقریباً نیمی از کل زمین غزه را تشکیل می‌داد. اکنون 45 درصد از آن زمین های کشاورزی آسیب دیده است. کارشناسان حقوقی می گویند که بر اساس قوانین بین المللی بشردوستانه، غیر نظامیانی که در درگیری گرفتار شده اند نمی توانند از دسترسی به غذا یا آب محروم شوند. این قاعده به هدف قرار دادن زیرساخت های غذایی نیز قابل تعمیم است و آن را عملا ممنوع می کند.

واشنگتن پست به نقل از یک دانشیار حقوق بین الملل می نویسد: «به استثنای بسیار محدود، حمله، تخریب، حذف یا بلااستفاده کردن این زمین ها ممنوع است.  وقتی غیرنظامیان با گرسنگی، تخریب زیرساخت های آب و غذا مانند مزارع کشاورزی  مواجه می شوند، عملا از حالت حفاظت شده خارج می شوند. این بدان معنا است که طرف مقابل قاعده حفاظت از غیرنظامیان را اجرا نکرده است.

براساس تصاویر ماهواره ای پیش و پس از جنگ غزه می توان گفت که نزدیک به نیمی از درختان زیتون و میوه این باریکه تا 3 آوریل آسیب دیده یا از بین رفته است.  نزدیک به یک چهارم از 7000 گلخانه این منطقه تخریب شده به گونه ای که  42 درصد آسیب دیده و احتمالاً غیرقابل استفاده هستند.

ساکنان غزه - که از لحاظ تاریخی به کمک آنروا، آژانس سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی وابسته هستند - اکنون حتی بیشتر به کمک های محدودی که مجاز به ورود به این منطقه هستند تکیه می کنند. براساس گزارش ها برخی از مردم برای زنده ماندن به خوردن علف و خوراک حیوانات روی آورده اند. 

ماکسیمو تورو، اقتصاددان ارشد در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، می گوید که سطح ناامنی غذایی در غزه در مرحله بحرانی قرار دارد. او گفت: «این کاملاً ساخته دست بشر است.  هزاران جان و به طور بالقوه صدها هزار جان اکنون در معرض خطر هستند.»

با افزایش تأثیر جنگ، بخش‌هایی از غزه بسیاری از زیرساخت‌های تامین آب خود را از دست داده‌اند؛   50 درصد در شمال غزه، 54 درصد در غزه مرکزی، 50 درصد در خان یونس و 33 درصد در رفح غیرقابل استفاده است.

علاوه بر این، به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل، تنها دو کارخانه از سه کارخانه آب شیرین کن تا حدی کار می کنند و بسیاری از مردم غزه با آب شور زنده می مانند.

ترمیم این همه آسیب ممکن است چندین دهه طول بکشد. جورجینا مک آلیستر، استادیار دانشگاه کاونتری در انگلستان با اشاره به کار سخت بازسازی غزه می گوید: در 30 سال کار به عنوان یک متخصص در سیستم های غذایی و کشاورزی در سایه جنگ ، هرگز با این سطح از ویرانی و ناامنی برخورد نکرده بودم.